По Воскресението на Исус Христос, Богородица – Дева Марија, останува тивок, но длабок симбол на верата, љубовта и надежта меѓу првите христијани. Според црковното предание, таа продолжила да живее во заедница со апостолите, пред сè со апостолот Јован, кому Христос на крстот ѝ ја доверил како мајка.
Богородица живеела во Ерусалим, каде што редовно присуствувала на евхаристиски служби и била столб на духовната утеха и вера за сите следбеници на Христовото учење. Нејзиното присуство било благослов и инспирација за раната Црква.
Најголемото мистично сведоштво за нејзиниот замин е „Успението на Пресвета Богородица“ – настан кој православната Црква го празнува на 28 август. Според преданието, три дена пред својата смрт, таа добила известување од ангел дека ќе го напушти овој свет. Апостолите биле чудесно собрани од сите страни на светот за да ѝ оддадат последна почит. Според некои сведоштва, три дена по нејзиното погребение, гробот бил пронајден празен – што се толкува како нејзино телесно вознесение на небото, слично како и нејзиниот Син.
Оваа приказна не е само сведоштво за Богородица, туку и симбол на вечната надеж, победата над смртта и верата дека љубовта на Мајката Божја не престанува, туку вечно бдее над сите нас.
